استفاده از مورینگا به عنوان خوراک دام

از برگ های گونه های مورینگا به عنوان خوراک دام نیز استفاده می شود (Sanchez و همکاران، 2006b).

در بسیاری از مناطق خشک که دام ها به چرا در عرصه متکی هستند و در دوره هایی از سال که علوفه مرتعی کمتر رشد می کند، استفاده از برگ های حاصل از درختچه هایی چون M. oleifera می تواند به عنوان مکمل غذایی خوبی در نظر گرفته شود.

محصول: از کجا مورینگا بخریم

بسیاری از گونه های درختی و درختچه ای مورینگا به راحتی تکثیر شده و نیاز چندانی به سمپاشی، کوددهی و تکنولوژی های پیشرفته ندارند که این نیز خود نوعی مزیت است.

برگ های این گیاه 23٪ پروتئین خام در ماده خشک دارند و بر اساس مطالعات Becker (سال 1995) هضم پذیری درون آزمایشگاهی ماده خشک برگ های این گیاه 79.7% است.

این گونه از نظر کاروتن، اسید اسکوربیک، آهن و نیز از نظر دو اسید آمینه ای که معمولاً در سایر گیاهان کمتر یافت می شوند، (متیونین و سیستین) غنی است.

بر اساس مطالعات Sarwatt و همکاران (2002)، افزودن برگ مورینگا به خوراک بز موجب افزایش میزان برداشت علوفه توسط دام گردید، ولی تأثیری بر وزن آن ها نداشت.

ولی مطالعات Aregheore (سال 2002) نشان داد که افزایش برگ مورینگا به غذای بز، موجب افزایش وزن بدن در سطح معنی داری در مقایسه با بزهایی شد که برگ مورینگا به غذایشان اضافه نشده بود.

افزودن برگ مورینگا به غذای گاوهای نر اخته شده (به میزان 0.16% وزن بدن بر اساس ماده خشک علوفه) موجب افزایش معنی داری در اضافه وزن دام پرواری گردید.

همین طور در تغذیه گاوهای شیری نیز افزایش برگ مورینگا به خوراک دام (0.3% وزن بدن بر اساس ماده خشک علوفه) موجب افزایش شیر تولیدی در این دام ها گردید (Sanchez و همکاران، 2006b).

در تحقیق Sanchez و همکاران (2006b)، اثر افزایش برگ مورینگا به علوفه گاو شیری بر روی میزان تغذیه، هضم پذیری، تولید شیر و ترکیب شیر مورد ارزیابی قرار گرفت.

نتایج تحقیق مذکور نشان داد که:

1.  تیمارهای اعمال شده تأثیری بر میزان چربی شیر، مواد جامد و پروتئین خام نداشت.
2.  ویژگی های مربوط به حواس، از جمله بو، رنگ و طعم تفاوت معنی داری از خود نشان ندادند.
3.  ضرایب هضم پذیری ماده خشک، پروتئین خام، ماده آلی، فیبر محلول در شوینده اسیدی (ADF) و فیبر محلول در شوینده خنثی (NDF) در سطح احتمال ۵% افزایش یافت.

به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که اضافه کردن برگ مورینگا به علوفه خشک کم کیفیت، موجب افزایش برداشت دام شده و هضم پذیری آن را افزایش می دهد.

علاوه بر این که میزان شیر را نیز افزایش می دهد.

تحقیقات Soliva و همکاران (2005) نشان داد که:

«پروتئین های موجود در برگ گونه M. oleifera که با اتانول و استون استخراج شده و نیز برگ خالص بدون اینکه روی آن استخراج پروتئین صورت گرفته باشد، می توانند به عنوان مکمل های غذایی دام مورد استفاده قرار گیرند و ارزش غذایی آن ها شبیه ارزش غذایی خمیر سویا و کلزا است که در سطح وسیعی در تغذیه دام استفاده می شوند.»

تصور نمی شود که برگ مورینگا منبع پروتئین هایی باشد که در شکمبه دام محافظت می شوند.

با این حال به نظر می رسد که به دلیل وجود انرژی و ازت قابل تخمیر در آن، سنتز پروتئین میکروبی شکمبه دام را تقویت کند.

احتمال تغییر میزان چربی شیر در دام های شیردهی که با این گیاه تغذیه می شوند نیز قابل بررسی است (Soliva و همکاران، 2005).

در ایران گونه M. peregrina مستقیماً در عرصه مورد چرای دام قرار می گیرد و می توان گفت که یکی از دلایل فرسایش ژنتیکی این گونه، استفاده دام از اندام سبز این گیاه در شرایط خشن و خشک رویشگاه های این گونه می باشد.

در ارتباط با ارزش علوفه ای این گونه گزارشی در منابع موجود مشاهده نگردید. از آنجا که این گونه کمتر جهت تعلیف دستی دام مورد توجه است، نپرداختن به این امر غیر منطقی نیست.