خواص آنتی اکسیدانی مورینگا

تحقیقات ثابت کرده است که مواد غذایی غنی از آنتی اکسیدان های طبیعی، می توانند محافظ مناسبی در برابر بیماری هایی نظیر سرطان، آلزایمر و بیماری های قلبی عروقی باشند (Pezzuto و Park سال 2002 ؛ Soong و Barlow سال 2004).

محصول: از کجا مورینگا بخریم

از این رو افزودن اینگونه مواد به جیره غذایی و یا مصرف مواد غذایی غنی از آنتی اکسیدان ها، می تواند در جهت ارتقاء بهداشت عمومی مؤثر واقع شود.

لازم به ذکر است که محققان نشان داده اند که برخی از آنتی اکسیدان های طبیعی نظیر ویتامین E ضمن ارزش بالا از نظر سلامت غذایی، دوره ماندگاری و فعالیتی بیش از دو برابر فعالیت آنتی اکسیدان های مصنوعی دارند (Sanchez-Machado و همکاران، 2006).

امروزه در استفاده از آنتی اکسیدان های مصنوعی و تأثیر آن ها در سلامت انسان تردید جدی ایجاد شده است و مواد گیاهی حاوی آنتی اکسیدان های طبیعی در کانون توجه محققین و مسئولین بهداشت و سلامتی قرار گرفته اند.

برخی از گونه های گیاهی، غنی از آنتی اکسیدان های طبیعی نظیر توکوفرول ها، فلاونوئیدها، ویتامین C و ترکیبات مختلف فنولیک هستند (Laandrault و همکاران، 2001).

همچنین بسیاری از سبزیجات، میوه ها، گیاهان علفی، ادویه جات، و لگوم ها منابعی سرشار از این آنتی اکسیدان ها هستند (Ramarathnam و همکاران، 1995 ؛ Ismail و همکاران، 2004).

گونه M. oleifera حاوی آنتی اکسیدان های طبیعی زیادی است که ویژگی های زیادی را به آن داده است (Lalas و 2002b ،Tsaknis).

در واقع گزارش های متعدد از کشورهای مختلف، حاکی از این است که ارقام مختلف از گونه M. oleifera دارای مقادیر متغیر و متفاوتی از آنتی اکسیدان ها هستند که حاکی از تنوع گسترده این ویژگی در این گیاه می باشد (Siddhuraju و Becker سال 2003).

مطالعات Iqbal و Bhanger (2006) نشان داد که فعالیت آنتی اکسیدانی در مواد استخراج شده از برگ گونه M. oleifera تابع عوامل متعددی از قبیل موارد زیر است:

•  فصل رویش
•  محل رویش
•  شرایط زراعی
•  شرایط اقلیمی

در مطالعه آن ها مشخص شد که:

•  بیشترین کارآیی آنتی اکسیدانی عصاره این گیاه در ماه های آذر یا اسفند (دسامبر یا مارس میلادی) بسته به محل رویش بود.
•  کمترین میزان آن در ماه خرداد (ژوئن) ارزیابی گردید.

همینطور مشخص شد که نمونه های حاصل از مناطق خنک تر حاوی مقدار بیشتری از مواد آنتی اکسیدانی هستند تا نمونه های مناطق گرم تر.

خواص آنتی اکسیدانی گونه های مورینگا توسط سایر محققان نیز تأیید شده است (Santos و همکاران، 2005 ؛ Marwah و همکاران، 2007 ؛ Chumark و همکاران، 2008).

در تحقیقات Chumark و همکاران (2008)، نیز ثابت شده است که عصاره برگ گونه M. oleifera حاوی 2% پلی فنول است که به واسطه آن ویژگی آنتی اکسیدانی به این گونه گیاهی داده شده است.

به توصیه این محققان گونه مذکور می تواند به عنوان یکی از منابع گیاهی ارزان، مطمئن و قابل دسترس برای عموم در راستای مقابله با بیماری های قلبی عروقی مورد استفاده قرار گیرد.

بنا بر اعتقاد نامبردگان علاوه بر نتایج تحقیقات آن ها، استفاده از میوه و برگ این گونه در طی سالیان دراز گذشته در برخی از کشورهای آسیایی مرسوم بوده و هیچ گونه اثرات جانبی نیز از خود نشان نداده است.

در تحقیقات Shanker و همکاران (2007)، نشان داده شد که دو ماده شیمیایی به نام های نیازیریدین و نیازیرین که نقش تعیین کننده ای در افزایش فعالیت آنتی بیوتیک هایی نظیر:

•  ریفامپیسین: Rifampicin
•  تتراسیکلین: Tetracycline
•  آمپی سیلین: Ampicillin

دارند، در غلاف های بذری گونه M. oleifera به وفور دیده می شوند.

این ترکیبات بر علیه فعالیت باکتری های گرم + و گرم – اثر داشته و نیز جذب داروها، ویتامین ها و مواد غذایی را تسهیل می کنند.

بر اساس مطالعات نامبردگان، دو ماده مذکور، در پوست درخت این گونه نبوده و تنها در برگ و غلاف های میوه این گونه وجود دارند.

البته مقدار نیازیرین در برگ بیشتر از غلاف های میوه بود. ولی مقدار نیازیریدین در غلاف های میوه 3 برابر مقدار آن در برگ این گیاه بود.

در برخی از کشورها، عامه مردم از برگ مورینگا جهت افزایش دوره ماندگاری غذا استفاده می کنند و این امر به دلیل وفور مواد آنتی اکسیدانی طبیعی موجود در برگ و میوه مورینگاست.

از آنجا که نیاز به آنتی اکسیدان های طبیعی که برای تغذیه انسان سالم ترند؛ امروزه بیش از پیش احساس می شود، این گونه ها اهمیت بیشتری پیدا می کنند.

لازم به ذکر است که امروزه به جهت اهمیت یافتن سلامت در جوامع بشری، ماهیت فیزیولوژیکی غذاهای مورد مصرف انسان توجه بسیار زیادی را به خود جلب نموده است.

از آنجا که عمل آنتی اکسیدانی یکی از جنبه های فیزیولوژیکی مهم غذاهای مورد مصرف انسان است؛ تصور می شود که این ترکیبات ارگانیسم های حیاتی بدن را از خسارت های حاصل از اکسید شدن که منجر به بروز امراض و بیماری های متعددی نظیر سرطان، بیماری های قلبی عروقی و دیابت می شود، محافظت می کند (Sanchez-Machado و همکاران، 2006).

مطالعات Ray و همکاران (2006)، نشان داد که تنوع معنی داری در زمینه فعالیت های آنتی اکسیدانی در چهار گونه از مورینگا وجود دارد که بیشترین مقدار آن را نامبردگان در گونه M. peregrina گزارش کرده اند.

مطالعات Bellostas و همکاران (2010) در خصوص مقدار آنتی اکسیدان ها در برگ های سه گونه از مورینگا نیز مطالعات Ray و همکاران (2006) را تأیید کرد.